Als kind was ik altijd al gefascineerd door dieren. De kleine hamstertjes waren toen mijn troeteldiertjes en al gauw had ik door, dat ook die kleine wezentjes nood hadden aan verzorging. Stilletjes aan groeide mijn liefde voor dieren en kwam ik meer en meer in contact met huisdieren die mijn hartje veroverden.
Zo werd het voor mij een uitdaging om de opleiding 'dierenarts' te Merelbeke tot een goed eind te brengen. In het vijfde jaar werd de keuze gemaakt om het specialisatiejaar 'gezelschapsdieren' of 'kleine huisdieren' te volgen. Het zesde jaar werd dan voornamelijk gevuld met praktijklessen en stages. Zelf heb ik de ervaring opgedaan bij een medecollega, die mij nu nog steeds bijstaat tijdens noodsituaties. Aan haar heb ik enorm veel te danken!
Mits héél wat steun van mijn echtgenoot Rory, mijn lieve mama, familie en vrienden werd de knoop doorgehakt: het organiseren van een praktijk kon beginnen. Schilderen, inrichten, vertegenwoordigers ontvangen, de keuze maken welk materiaal ik zal gebruiken, enzovoort... . Een spannende tijd waar ik met plezier naar terugkijk.
Ondertussen is de praktijk aktief en ondervind ik dat het superzalig is, om een droom te kunnen realiseren. Het werken met die lieve onschuldige beestjes maakt mijn dag goed.
Uiteraard werd de praktijk niet enkel door mijzelf opgebouwd. Zonder mijn echtgenoot, was het onmogelijk om mijn droom tot werkelijkheid te brengen.
Als echte diksmuideling leerde Rory mij de stad beter kennen. Het verhuizen van Kortemark naar Diksmuide was voor mij een grote stap, maar dankzij Rory voelde ik mij direct thuis in deze stad. Ook in de praktijk draagt Rory zijn steentje bij: af en toe komt hij eens piepen of hij geen patiëntje kan vertroetelen.
Wat is een dierenarts, zonder eigen huisdier? En zo kwam er snel een huisgenootje bij: onze kattin Mika. Dit klein monstertje laat af en toe haar kuren zien, maar brengt zo wel veel plezier en warmte in huis.
Dit is onze hartendief. Net als zijn mama, een golden retriever, is hij hartverwarmend naar kinderen en andere dieren toe. Zijn leergierigheid heeft hij mee van zijn papa, een border collie. De vele lieve knuffels en likjes doen telkens ons hartje smelten.
Hier aangekomen als een wild zwerfkitten, maar na weken geduld werd hij beetje per beetje een fantastisch huisgenootje. Lief van karakter en een perfect vriendje voor Mika en Bowie.
Walter is de blindengeleidehond van mijn echtgenoot Rory. Als pup werd hij aan de hand van testen de uitverkorene en mocht hij eind december 2012 gezinnetje vervoegen. Een jaar lang werd dit kereltje bij ons gesocialiseerd om dan acht maanden lang intensief opgeleid te worden.
Ondertussen is hij een volleerde werkhond die een grote bijdrage levert aan Rory. Wanneer hij zijn speciale halster aanheeft, moet hij intensief en geconcentreerd werken. Eens zijn halstertje af is, mag hij zich net als Bowie gedragen als een huishond.
Een lief gedreven karaktertje!